“Seni sevmek beni büyüttü”

Birbirimizi seviyoruz ama birbirimizle hayatı yaşayamıyoruz. Başımıza bundan daha kötü bir şey gelebileceğini sanmıyorum.
Şimdi sen bir yerlerde oturmuş beni seviyorsun, ben bir yerlerde oturmuş seni seviyorum ama bu sevgi birlikte sürdürülebilecek kadar uyumlu değil. Bunu kime nasıl izah edebilirim?
Bir zaman diliminde elimden tutuyordun ama beni mahvediyordun. Şimdi elimi tutmayıp bana kocaman bir sevgi veriyorsun. Niye elimi tuttuğun o zamanlarda sevgiyi zulüme çevirdik, istemeden de olsa?
Seni uzaktan sevmek herhalde aşkların en güzeli. Şimdi anlıyorum bu ne demekmiş.
Belki bu dünyada seni en çok ben seviyorum ama seninle bir yuvada yan yana bulunamayız. Beni belki bu dünyada en çok sen seviyorsun ama benimle kaygısız geçirilebilecek bir ömür sana takdim edilmemiş.
Seni çok sevdim ve çok özlüyorum. Her zaman, yanında uyandığımda bana o zamanlardaki gibi baktığın için teşekkür ederim.
Bende yerin o kadar keskin ki, bunu köreltmek gibi bir endişem yok. O yeri o şekilde benimsedim. Beni rahatsız etmiyor. Seni sevmek beni büyüttü.
En kötü zamanlarda bile en güzel sana baktım. Gözlerimi bir daha birine o şekilde açmayacağımı cok iyi biliyorum. Ama dedim ya beni rahatsız etmiyor bu durum.
Seni iyi ki sevdim çünkü seni sevmek, beni ben yaptı. İyi ki varsın bir yerlerde ve oralarda var olduğun için teşekkür ederim.