Bir Kız Güler

  Gecenin karanlığını bölen ellerin vardı. Şimdi geçmiş, hatırlamak istemeyeceğim yalnızlıklarla dolu.  Bu şehre gelişin vardı. Hani benim bayram sevinci yaşadığım o sabahlar.  Hani dünyanın en uzun gecesi sayılan o sabahlar.  Hatırlar mısın bilmem, hani bütün gece uyumadan.  Hani gündüzleri bir çırpıda geçen.  Beni öyle güzel sevişlerin vardı. Sevişmelerimiz bir de. Ne güzeldi kıtaları birleştiricek gücü bulmam kendimde. Bu yarım aklımla üstelik.  Ne güzeldi içimden taşıp, denizler aşıp, onca yoldan geçip seni bana getiren o aşk’ım.  Öyle korumuştun bir keresinde beni bu yangınlardan.  Bu kir pas, bunca yokluk bitirmediyse beni, sayendeydi hani. Öyle kesmiştin bıçak gibi. Ama ne güzelde durmuştum yanında kan tutarken beni. Sen bile inanmamıştın sana olan körlüğüme.  Nasıl ellerinle, nasıl kazıya kazıya, nasılda gömdün öylece. Göre göre.  Anlatsana!  Neden yakmadın dünyayı, sen zarar verdiğin için mi bir zamanlar dokunduğun saçlarıma. Şimdi sen söyle, kaçıncı yüzündü beni sevdiğin? Kaç

  Ne hissettiğimi bilmediğim gecenin bir köründe, denizin ortasına bağdaş kurup oturanda bendim, sabahın ışıklarını uyuşuk kafayla karşılayanda ben. Hayalleri için çıktığı yoldan dönen de benim, zevki için gençliğini heba eden de. Bir adam için bütün insanlığı karşısına alan da ben, bir çocuk için bir hayatı ziyan eden de.  Ben kimim ki çekip gitmeyi kendime hak göreyim?  Bir deniz kokusunda boğulmak ne? Zihnimin içi hiç durmayan bir şelale, yolumu bulana kadar akmaya devam edeceğim. Seni unutana kadar, geçmişimi unutana kadar. Gerekirse kendimi ama ben o yolu bulacağım. Başka bir şehir, başka bir ülke, gerekmese de başka bir dünya.  Hani yollar olur. Hani yıllar geçer. Hani o çok sevdiğin şarkıyı unutursun. Hani saçların beyazlar. Hani bir fotoğrafta asılı kalır geçmişin. Hani bir yaradır, olur olmadık yerde kanayan. Hani hiç olmaz dediğin olur. Bazen de bir oluru süpürürsün kapıdan. Süpürgesiz.  Seni unutturan zaman, seni hatırlatan bir kabusa dönüştü. Aklımdan çıkaramıyorum, olsaydı