Bir Kız Güler

İnsan bir gün sensiz kalırsam ne yaparım diye hiç düşünmüyormuş. ben ellerimi sürekli bir yerlere çarpıyorum. sanki ellerim yokmuş önceden. sanki sendeymiş ellerim de bana geri vermişsin gibi eski yerine bir türlü koyamıyorum. artık ben de üzülünce babam gibi öfkeleniyorum. başka da yardım çığlığı bilmiyorum. Kendimi ağlatana kadar saldırıyorum. canım yanana kadar saldırıyorum. attığım tekme beni düşürene kadar saldırıyorum. öyle gülen ben değilmişim sanki yanında. hiç mutlu olmamış gibi saldırıyorum. hiç özlememiş gibi uyanıp hiç uyumamış gibi soluksuz özlüyorum. ben hala senin adını kalp hizasından seslenmek gerektiğine inanıyorum ama bu kadar cehennemin dibindeyken kim kül olmuş bir kalbin yerini tarif edebilir? cüzdanımdaki eski paraların hikayesini kim bilir senden başka? isminin hangi harfini uzatarak söylediğimi kim?  İçimde hep bu kışı atlatırsak hissi. gel şimdi kışın atlatılacak bir şey olmadığını anlat bana. Seni çok sevmek ipleri kesmeyi öğretiyor. ben o makasın yerini bili

Çok özledim bi şeyleri yapmama lüksümün olmasını. Eski şımarık günlerimi çok özledim. Ben yapamam demeyi çok özledim. Yalan söylememeyi. Omuzlarımı indirebilmeyi.  Kendini sıkmamak ne demekti unuttum. Yutkunabilmek bi şeyleri. Boğazımda bu yumruk yokken sesim nasıldı. Gerçekten gülerken gözlerim nasıldı. Nasıl kavga ederdim, nasıl küserdim, nasıl asılırdım tırnaklarımla kendi davama. Nasıl bakardım sevdiklerime kaybetme korkusuz. Tenimin rengi nasıldı.  Birinin gözünün içine uzun uzun bakınca, yağmur yağınca ağlayasım geliyor. Evet durdurabiliyorum kendimi. Kendini durduramamak nasıldı unuttum. İç sesimi bastırmaya çalışmaktan yoruldum. Ellerime, dizlerime, kalbime, aklıma hesap verememekten yoruldum. Hala korkuyor olmaktan, hala geceleri elimi yastığın altında derece ararken bulmaktan, hala uyuyamamaktan, hala balkona çıkamamaktan, hala saçlarım ıslandığı anda ağlamaktan, bütün bu ağrılardan, sancılardan, zaman zaman sanrılardan, indiremediğim omuzlarımdan, olmayan omurgamdan, küçücük