Hasbihal ♾️
Kocaman bir boşluğun içinde yolumu bulmaya çalışırken kaybettiğim her şey üstüme devriliyor bir duvar gibi. Kimin omuzunda soluklanmaya kalsam dikenli teller batırıyolar artık sadece kan pompalamaya yarayan kalbime. Benimde dikenlerim varmış öyle diyorlar. Savrulup duruyorum aylardır ama herkesin görebildiği tek yalan başıma buyrukluğum. Savurgan biri olmasam bu kadar kalabalık olur muydum ki? Sen gittiğin yerde mutlu, ben bıraktığın yerde mutsuz. Yolu olsa yürürdüm belki. Ne kadar sürer düşünmeden. Zaten bunca zamansızlığın ortasında kime yetişme telaşım olabilirki başka? Kendimi dinlemek istemiyorum. Kendimi duymak dahi istemiyorum. Oturduğun koltuk boş, o evin kapısı hiç açılmadı senden sonra. Geçen bir tatlı koydular önüme, hep sen yapardın diye ben yiyemedim. Çok şey değişti senden sonra, yollar kırıldı, o yollarda yürüyen ayaklarım kırıldı, umutlarım kırıldı, hayallerim kırıldı. Ama bak kalbim hala dimdik. Hayır yalan. Kalbim paramparça. “Sen olsan” diye başlayan cümleler ku