Hadi
İnsan bir gün sensiz kalırsam ne yaparım diye hiç düşünmüyormuş. ben ellerimi sürekli bir yerlere çarpıyorum. sanki ellerim yokmuş önceden. sanki sendeymiş ellerim de bana geri vermişsin gibi eski yerine bir türlü koyamıyorum. artık ben de üzülünce babam gibi öfkeleniyorum. başka da yardım çığlığı bilmiyorum. Kendimi ağlatana kadar saldırıyorum. canım yanana kadar saldırıyorum. attığım tekme beni düşürene kadar saldırıyorum. öyle gülen ben değilmişim sanki yanında. hiç mutlu olmamış gibi saldırıyorum. hiç özlememiş gibi uyanıp hiç uyumamış gibi soluksuz özlüyorum. ben hala senin adını kalp hizasından seslenmek gerektiğine inanıyorum ama bu kadar cehennemin dibindeyken kim kül olmuş bir kalbin yerini tarif edebilir? cüzdanımdaki eski paraların hikayesini kim bilir senden başka? isminin hangi harfini uzatarak söylediğimi kim? İçimde hep bu kışı atlatırsak hissi. gel şimdi kışın atlatılacak bir şey olmadığını anlat bana. Seni çok sevmek ipleri kesmeyi öğretiyor. ben o makasın yerini bili