Kasım mahsulü

Teselli olacaksa, aslında o kadar da büyütülecek bir şey olmadığını anlatabilirim sana. Biraz sinsice gerçekleşti, haberim olmadan, geliyorum demeden. Olsun, yine de bu sessiz anlaşmayı bozabiliriz. Çünkü bana yeterince iyi geldin. Daha fazlasını istemek görgüsüzlük olur. Kimseye herhangi bir şey olmak zorunda değilken, bana kapını araladın. Sana sarılmama izin verdin. Zaten bununla yetinebilecek kadar küçük, istemediğin an gidebilecek kadar büyüğüm. 

Kafam o kadar güzeldi ki yol boyunca girdiğim tünellerin içinden çıkabilmek için seni kullandım. Çıktım da. Ama her şey gibi uyuşturucular da belli bir süre sonra etkisini yitiriyor. Sarıldığın belim uyuşuktu mesela. Ağzından çıkan bütün güzel kelimeler aramızda asılı kaldı. Sanki daha en başından benim için bir anı olarak kalacakmışsın gibi. Yine özlemek üzere arkamda bırakacağım biri olacakmışsın gibi. Karşında hakkında hiç bir şey bilmediğin ama yine de kendine çektiğin küçük bir kadın olarak kalacakmışım gibi. Üzerimdeki etkinin geçecek olması mı korkutuyor beni? 

En başta, olduğum yere gelip kafanı hafifçe sallamanı ve elimi cesurca sıkışını yok saymamız gerekecek. Elimdeki sıcaklıktan başka hiç bir şey hissetmemiştim yalan yok. Ama yine de seni gördüğüm ilk andı ve bunun bir anlamı tabi ki olacaktı. Sonra bana kendinden bir şeyler verdin. Sonra sana kendimden bir şeyler verdim. Bir zorunluluk gibi değil, bir ihtiyaç gibi değil. Karşılıksız. Şimdi, bir şeyler hissedebiliyor muyum diye aynada kendi yansımama saatlerce bakmama gerek kalmamış. Kimseden bir şey beklemiyorum dediğimde bana güldüğünü hatırlıyorum çünkü. Yorgun halime, kendime söylediğim yalanlara gülmüştün. Beni benimle barıştırmak gibi bir savaşa girmeye çalışmadın. Orada, benim için açtığın kollarının arasında ikimiz için de bunun bir his olduğunu gösterdin. Sana bakıyor olmak bile başlı başına bir his işiydi zaten. 

Teselli olacaksa, ayaklarımız birbirine değdi diye kalbine değmeye çalışmayacağımı söyleyebilirim sana.   Korkacak bir şey yok. Kendini borçlu hissetmene gerek yok. Bunların hepsi sen ne zaman istersen o zaman son bulacak. Kimseyi olduğundan büyük görmeyeceğime, kimseyi içimde büyütmeyeceğime dair kendime olan inancım tam. 

Yine de;

Çok yorulup koltukta sızarsan, üşümene izin vermem.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

S ♾️

Gözlerimi kapatıyorum o sahneyi tekrar tekrar yaşıyorum. o yeşil arabanın arkasında, ağaçtan bozma bir kutunun içine koydukları soğuk bedenini evinle vedalaşmak için getirdikleri yerde, ağlayan onca gözden yarım yamalak hatırladığım babamın suratını insan ölsem unutmam diyor ama unutuluyor mu ölünce? Gözlerimi kapatıyorum o sahneyi tekrar tekrar yaşıyorum. seni koydukları mermerin soğukluğu muydu bütün bedenini saran yoksa ölmek böyle bir şey mi? ilk defa ve hatta son defa baktım ellerine, ayaklarına, yüzüne böyle dikkatli. bembeyaz örtünün altında kaldı bütün çocukluğum, bütün hayallerim, bütün geleceğim. bir de adın kaldı geriye.  Gözlerimi kapatıyorum o sahneyi tekrar tekrar yaşıyorum. kulaklarımda çınlıyor ''anne söyle götürmesinler'' feryatları. imkan olsa o arabanın tekerleklerine sarılacak onlarca insanın bana acıyan bakışları. benim gelinlikle çıkacağım evden senin kefenle çıkman mı haksızlıktı, yoksa biz mi hafife aldık senin acılarını? Gözlerimi kapatıyorum o
Devamı

2023

2023 Uzun zamandır zor bir süreçten geçiyorum. Yerini hatırlatan kalbim ve hiç haketmediğim bir kalp kırıklığı yaşıyorum. Gülüyorum da elbette. Her zamankinden daha çok yanımda oluyor dostlarım çünkü gerçek sevgi tam olarak böyle bir şey. Yıllardır kendimi öyle güzel büyüttüm ki. ancak benim gibi biri günün sonunda kendi değerini bu kadar iyi anlayabilirdi. Çok dağıttım, çok dağıldım ama hep evin yolunu bulmanın bir güveni vardı içimde. İlk defa mı bilmiyorum ama uzun zaman sonra ilk defa kaybolmanın üzüntüsünü üzerimden atamıyorum. Her şey o kadar güzeldi ki aslında yıllar önce ektiğim fidanlar büyümüş, ağaç olmuş ben de onların meyvelerini topluyordum. Her seferinde dönüp dönüp kendime aferin kızım neler yapmışsın öyle, neler başarmışsın, ne doğru insanları hayatına almış, ne güzel insanlar biriktirmiş, ne çok sevmiş, aynı oranda sevilmişsin diyordum. Hatta öyle ki, bu sene tam olarak yıllar önce acaba yanlış mı yapıyorum, acaba ben o kadar doğru değil miyim diye sorgulayıp kendimden
Devamı

Yetmiş sekiz gün ♾️

Bazı şeyler oldu. bilmediğin şeyler oldu. hiç bilmeyeceğin şeyler. kime kızsam tırnaklarımı seninle kırdım. makası sana uzattım bıçağın kaçıncı çekmecede olduğunu sana öğrettim. neler yaptık da ortaya çıkmadı, insanın içi nasıl da ürperiyor yaz sıcağında. nerelere çıktık, bak bugün kolumu nereye çarptım. düşmüştüm hani, kalkmıştım. dizim kabuk bağlamıyor bir türlü. hiç geçmiyor acısı halbuki bak ne kadar zaman oldu? (Yetmiş sekiz gün) Bilmiyorum köksüz bir kelimedir bilmiyordum çok üzgün bir kelime. sevmiş bulundum çok kırık bir cümle. bunları da düşündüm. her şeyi en az yirmi tekrarla düşündüm. tüm provaları ezberleyene kadar yaptım. şimdi yüz yüze baksak hepsini unutacağım otuzüç ağrıyı vücuduma işaretledim. o gece yere kaç milim yaklaştığımı hesaplayamadım. ne cümleler kuruldu bu evde neler yankılandı, bu salonda bu koltukta ama ne kafalar yaşandı. aklında mı. şimdi benim sesim bile yankılanmıyor. Oyduğun yerden çiçek çıktı. kimse çiçek ekmedi ama çiçek büyüdü. seni sevdiğimi ne zam
Devamı