Cırcır böcekleri

Cırcır böceklerini, akşam sefasını, rüzgarı, seni.

O eli nerede görsem tanırım. buz gibi. birine nefesi çekilirken dokunmuş olmanın elleri. deriler değiştikçe izi yenilenen. hiç sırtını sıvazlayamayacak olmanın elleri. bir daha anlatamayacak olmanın. uykum geldi diyemeyecek. karnım aç diyemeyecek. seni çok seviyorum diyemeyecek bir ağzın elleri. sımsıcak hayatımızda buz. 

Cırcır böceklerini, akşam sefasını, rüzgarı, kendini unutuşun elleri. 

Çok sıkıldım buradan. tek ayakla sekmeden yürümeye çalışmaktan. hep dengede görüneyim ama her kapının ardına çöküp saklanmaktan. omzumu düşürmekten çok sıkıldım. yalanlarımdan yanlışlarımdan hatalarımdan. kendime sormaktan, neden yaptım? kendimden ve sorulardan. bir daha nasıl o kadar güzel yemekler yaparım? bir daha kime bakarım yanağını sever gibi? sorulardan. akşam sefası rüzgardan ters döndü. cırcır böcekleri uykumu getiriyor. birinin hem ölmüş hem bu yolda yürümüş olması beni çok incitiyor. yani nasıl. kocaman kadın aklımla küçücük çocuk aklımla bir annenin kızı olan aklımla herkese ablalık yapan aklımla, kazdığım çukura beni yatırıp üstümü örten aklımla, nasıl. kimse nasıl olduğunu sormadığında büyüdüğünü sanıyorsun çocukça ama nasıl. hep mantıklı düşünmen gerektiğinde. hep çıkışı bulman gerektiğinde. hep çıkışı bulan sen olduğunda, nasıl, iyi mi böyle? 

Akşam sefasını hem de gündüz vaktinde. cırcır böceklerini gece yarısı. rüzgarı şemsiyeni ters döndürdüğünde. seni dümdüz bir yolda yorulan ayaklarla. sobe. sobe. sobe. 

Çok büyümekten aklımı kaybettim. beni ararsın sandığım için çok emin kayboldum. geçtiğim hiçbir yola ikinci kez bakmadım. bak bu uçukları sen beni bulursun sandığım için çıkardım. nasılsa uykunda sıçramışsındır bilirsin. ağlamanın suyla hiçbir alakası olmadığını anladım. sana öyle baktım, nasıl? bilsem burada mı olurdum. bilsem nerede. 

Ben unuttum. ben unuttum. unuttum. havlayarak konuştuğunu köpeklerin, cırcır böceklerinin hava durumunu sunduğunu, elimin cebine çok büyük olduğunu, bebek uykusunu, hiç uzun görmediğim saçlarını annemin. çürüyüp kendi toprağına gübre olan bir yaprağı. 

Ben unuttuğumu sanıyorum. hatırlamasam burada mı olurum? bilsem, nerede.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

S ♾️

Gözlerimi kapatıyorum o sahneyi tekrar tekrar yaşıyorum. o yeşil arabanın arkasında, ağaçtan bozma bir kutunun içine koydukları soğuk bedenini evinle vedalaşmak için getirdikleri yerde, ağlayan onca gözden yarım yamalak hatırladığım babamın suratını insan ölsem unutmam diyor ama unutuluyor mu ölünce? Gözlerimi kapatıyorum o sahneyi tekrar tekrar yaşıyorum. seni koydukları mermerin soğukluğu muydu bütün bedenini saran yoksa ölmek böyle bir şey mi? ilk defa ve hatta son defa baktım ellerine, ayaklarına, yüzüne böyle dikkatli. bembeyaz örtünün altında kaldı bütün çocukluğum, bütün hayallerim, bütün geleceğim. bir de adın kaldı geriye.  Gözlerimi kapatıyorum o sahneyi tekrar tekrar yaşıyorum. kulaklarımda çınlıyor ''anne söyle götürmesinler'' feryatları. imkan olsa o arabanın tekerleklerine sarılacak onlarca insanın bana acıyan bakışları. benim gelinlikle çıkacağım evden senin kefenle çıkman mı haksızlıktı, yoksa biz mi hafife aldık senin acılarını? Gözlerimi kapatıyorum o
Devamı

2023

2023 Uzun zamandır zor bir süreçten geçiyorum. Yerini hatırlatan kalbim ve hiç haketmediğim bir kalp kırıklığı yaşıyorum. Gülüyorum da elbette. Her zamankinden daha çok yanımda oluyor dostlarım çünkü gerçek sevgi tam olarak böyle bir şey. Yıllardır kendimi öyle güzel büyüttüm ki. ancak benim gibi biri günün sonunda kendi değerini bu kadar iyi anlayabilirdi. Çok dağıttım, çok dağıldım ama hep evin yolunu bulmanın bir güveni vardı içimde. İlk defa mı bilmiyorum ama uzun zaman sonra ilk defa kaybolmanın üzüntüsünü üzerimden atamıyorum. Her şey o kadar güzeldi ki aslında yıllar önce ektiğim fidanlar büyümüş, ağaç olmuş ben de onların meyvelerini topluyordum. Her seferinde dönüp dönüp kendime aferin kızım neler yapmışsın öyle, neler başarmışsın, ne doğru insanları hayatına almış, ne güzel insanlar biriktirmiş, ne çok sevmiş, aynı oranda sevilmişsin diyordum. Hatta öyle ki, bu sene tam olarak yıllar önce acaba yanlış mı yapıyorum, acaba ben o kadar doğru değil miyim diye sorgulayıp kendimden
Devamı

Yetmiş sekiz gün ♾️

Bazı şeyler oldu. bilmediğin şeyler oldu. hiç bilmeyeceğin şeyler. kime kızsam tırnaklarımı seninle kırdım. makası sana uzattım bıçağın kaçıncı çekmecede olduğunu sana öğrettim. neler yaptık da ortaya çıkmadı, insanın içi nasıl da ürperiyor yaz sıcağında. nerelere çıktık, bak bugün kolumu nereye çarptım. düşmüştüm hani, kalkmıştım. dizim kabuk bağlamıyor bir türlü. hiç geçmiyor acısı halbuki bak ne kadar zaman oldu? (Yetmiş sekiz gün) Bilmiyorum köksüz bir kelimedir bilmiyordum çok üzgün bir kelime. sevmiş bulundum çok kırık bir cümle. bunları da düşündüm. her şeyi en az yirmi tekrarla düşündüm. tüm provaları ezberleyene kadar yaptım. şimdi yüz yüze baksak hepsini unutacağım otuzüç ağrıyı vücuduma işaretledim. o gece yere kaç milim yaklaştığımı hesaplayamadım. ne cümleler kuruldu bu evde neler yankılandı, bu salonda bu koltukta ama ne kafalar yaşandı. aklında mı. şimdi benim sesim bile yankılanmıyor. Oyduğun yerden çiçek çıktı. kimse çiçek ekmedi ama çiçek büyüdü. seni sevdiğimi ne zam
Devamı