-1-

 Omzuna aldığın o yük senin sanrılarınmış. Sevmiş, sevilmiş, özlemiş, gelmiş, gitmek istememiş... Hepsi birer sanrıymış. Bugün saatlerce sokak lambalarını izledim. İnsan dolu olunca sadece izliyormuş. İçimizde kopan fırtınalar yüzümüze hiç yansımıyormuş, aynada kendimle göz göze gelince anladım. Sonra ağladım. İnsanın kendine yabancılaşması, kendini bulamaması, kendisiyle konuşamaması, içini açamaması felaketmiş. Olsun. Ben bütün bu felaketleri gülümseyerek karşıladım. Sonra uzaklara daldım. Çok düşününce başımız ağrırmış. Başım ağrıdı. Gözlerim doldu, ellerim terledi, kollarım üşüdü. Önemi yok. Sen orada mutluyken ben de burada biraz tebessüm ettim. Sen yokken çok şey oldu hepsini aklıma mıh gibi kazıdım. 

Unutmamak için her gün parmağıma bir işaret yaptım kalemden. Çünkü sen böyle yapardın. 

Üç gündür aklımda hep o yeşil pijamalı halin. Hani yırtılana kadar giydiğin, onu bile benden daha çok sevdiğini düşündüğüm. Binbir bahaneyle sana yenisini aldığımda paketini bile açmayıp, giymeye devam ettiğin o yeşil pijamanlı halinle hatırlıyorum seni. Beş yaşındaymışım. Annem yokmuş, korkudan ne yapacağımı bilmediğim için sana sarılmışım ama sen o zamanda çekip gitmişsin. -Neye şaşırıyorsam. 

Galiba artık olmadığının rahatlığıyla senli olan her anımı hatırlamak için hafızamın bazı kapılarını zorlamam gerekiyor, zorluyorumda üstelik. Sonra içimde ki o boşluk büyüyor sanki. Çünkü bütün bunların sonunda sana ne kadar benzediğimi fark ediyorum. Senin bana gelemediğinden tut, benim sana gelemeyişime kadar. 

Umarım birilerine dokunabilmişsindir bir yerlerde. Benim koluma bile değil ama, umarım başka birinin kalbine dokunabilmişsindir. Baba. 

Gittiğim her yerin fotoğrafını çektim geldiğinde göstermek için. Yaşayamadığım her şeyi aklımda tuttum geldiğinde söylemek için. Unuturum diye yazdım bile geldiğinde okumak için. Çünkü hani gelicektin. Hani bu sefer gelicektin. Neyse, şimdi bunların hepsini boşver. Ben seni çok özledim. Ama sana gelemem. Çünkü sana gelirsem, devrilirim. 


Merak etme, ben de çok sinirlenince direksiyon yumrukluyorum. Çünkü sen de böyle yapardın. 

Sana kızıyorum ama, ben de çekip gitmeyi en az senin kadar seviyorum. 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

S ♾️

Gözlerimi kapatıyorum o sahneyi tekrar tekrar yaşıyorum. o yeşil arabanın arkasında, ağaçtan bozma bir kutunun içine koydukları soğuk bedenini evinle vedalaşmak için getirdikleri yerde, ağlayan onca gözden yarım yamalak hatırladığım babamın suratını insan ölsem unutmam diyor ama unutuluyor mu ölünce? Gözlerimi kapatıyorum o sahneyi tekrar tekrar yaşıyorum. seni koydukları mermerin soğukluğu muydu bütün bedenini saran yoksa ölmek böyle bir şey mi? ilk defa ve hatta son defa baktım ellerine, ayaklarına, yüzüne böyle dikkatli. bembeyaz örtünün altında kaldı bütün çocukluğum, bütün hayallerim, bütün geleceğim. bir de adın kaldı geriye.  Gözlerimi kapatıyorum o sahneyi tekrar tekrar yaşıyorum. kulaklarımda çınlıyor ''anne söyle götürmesinler'' feryatları. imkan olsa o arabanın tekerleklerine sarılacak onlarca insanın bana acıyan bakışları. benim gelinlikle çıkacağım evden senin kefenle çıkman mı haksızlıktı, yoksa biz mi hafife aldık senin acılarını? Gözlerimi kapatıyorum o
Devamı

2023

2023 Uzun zamandır zor bir süreçten geçiyorum. Yerini hatırlatan kalbim ve hiç haketmediğim bir kalp kırıklığı yaşıyorum. Gülüyorum da elbette. Her zamankinden daha çok yanımda oluyor dostlarım çünkü gerçek sevgi tam olarak böyle bir şey. Yıllardır kendimi öyle güzel büyüttüm ki. ancak benim gibi biri günün sonunda kendi değerini bu kadar iyi anlayabilirdi. Çok dağıttım, çok dağıldım ama hep evin yolunu bulmanın bir güveni vardı içimde. İlk defa mı bilmiyorum ama uzun zaman sonra ilk defa kaybolmanın üzüntüsünü üzerimden atamıyorum. Her şey o kadar güzeldi ki aslında yıllar önce ektiğim fidanlar büyümüş, ağaç olmuş ben de onların meyvelerini topluyordum. Her seferinde dönüp dönüp kendime aferin kızım neler yapmışsın öyle, neler başarmışsın, ne doğru insanları hayatına almış, ne güzel insanlar biriktirmiş, ne çok sevmiş, aynı oranda sevilmişsin diyordum. Hatta öyle ki, bu sene tam olarak yıllar önce acaba yanlış mı yapıyorum, acaba ben o kadar doğru değil miyim diye sorgulayıp kendimden
Devamı

Yetmiş sekiz gün ♾️

Bazı şeyler oldu. bilmediğin şeyler oldu. hiç bilmeyeceğin şeyler. kime kızsam tırnaklarımı seninle kırdım. makası sana uzattım bıçağın kaçıncı çekmecede olduğunu sana öğrettim. neler yaptık da ortaya çıkmadı, insanın içi nasıl da ürperiyor yaz sıcağında. nerelere çıktık, bak bugün kolumu nereye çarptım. düşmüştüm hani, kalkmıştım. dizim kabuk bağlamıyor bir türlü. hiç geçmiyor acısı halbuki bak ne kadar zaman oldu? (Yetmiş sekiz gün) Bilmiyorum köksüz bir kelimedir bilmiyordum çok üzgün bir kelime. sevmiş bulundum çok kırık bir cümle. bunları da düşündüm. her şeyi en az yirmi tekrarla düşündüm. tüm provaları ezberleyene kadar yaptım. şimdi yüz yüze baksak hepsini unutacağım otuzüç ağrıyı vücuduma işaretledim. o gece yere kaç milim yaklaştığımı hesaplayamadım. ne cümleler kuruldu bu evde neler yankılandı, bu salonda bu koltukta ama ne kafalar yaşandı. aklında mı. şimdi benim sesim bile yankılanmıyor. Oyduğun yerden çiçek çıktı. kimse çiçek ekmedi ama çiçek büyüdü. seni sevdiğimi ne zam
Devamı