Hasbihal ♾️

Kocaman bir boşluğun içinde yolumu bulmaya çalışırken kaybettiğim her şey üstüme devriliyor bir duvar gibi. Kimin omuzunda soluklanmaya kalsam dikenli teller batırıyolar artık sadece kan pompalamaya yarayan kalbime. Benimde dikenlerim varmış öyle diyorlar. 

Savrulup duruyorum aylardır ama herkesin görebildiği tek yalan başıma buyrukluğum. Savurgan biri olmasam bu kadar kalabalık olur muydum ki? 

Sen gittiğin yerde mutlu, ben bıraktığın yerde mutsuz. Yolu olsa yürürdüm belki. Ne kadar sürer düşünmeden. Zaten bunca zamansızlığın ortasında kime yetişme telaşım olabilirki başka? 

Kendimi dinlemek istemiyorum. Kendimi duymak dahi istemiyorum. 

Oturduğun koltuk boş, o evin kapısı hiç açılmadı senden sonra. Geçen bir tatlı koydular önüme, hep sen yapardın diye ben yiyemedim. Çok şey değişti senden sonra, yollar kırıldı, o yollarda yürüyen ayaklarım kırıldı, umutlarım kırıldı, hayallerim kırıldı. Ama bak kalbim hala dimdik. Hayır yalan. Kalbim paramparça. 

“Sen olsan” diye başlayan cümleler kuruyorum artık. “Sen olsan..” tuhaf geliyor. Oysa hep vardın ve hiç olmayacağını düşünmemiştim. Elimi kestim geçen. Oluk oluk kan aktı. Kimi arayacağımı bilemedim. Sen olsan seni arardım. Sen olsan her gün arar nasıl olduğumu da sorardın. Muhtemelen yemeğe çağırırdın beni. Tıka basa çatlayana kadar yedirirdin. Hatta bununla da yetinmez yolluk koyardın. Kötü poşetleri sevmediğimi bildiğin için en güzelini arar bulurdun. O demirden bozma apartman kapısını kapatana kadar da beklerdin. Eklerdin bir de, “gidince yaz!” 

Düşüncelerinde ki inceliği göremediğim için çok kızıyorum kendime. Şimdilerde gözümün önünden film sahnesi gibi geçen o heyecanını bile çok özlüyorum. 

Hayal ettiğin her şey neredeyse gerçek oldu ama sen hiç birini göremedin. Sana bu şekilde anlatacağım aklımın kıyısından geçmezdi. Her şey yoluna girdi diye düşünürken, yokluğunun toprak kokusuna denk geliyorum ne zaman bir mezarlık görsem. 

Sana bir kere çok kızmıştım, şimdi kendime kızıyorum o aptal sinir duygusunu üzerinde patlattığım için. Kimseye üzüntülerimi anlatamıyorum artık. Kimseyle öğlen kahvesi içerken ağlamıyorum. Kimsenin evinde doymuyorum. Kimseye kahvaltıya gitmiyorum. Artık hiç bir tatlıyı yemiyorum. Ne olursa senden, ne olmuyorsa yokluğundan. Seni çok özlüyorum. 


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

S ♾️

Gözlerimi kapatıyorum o sahneyi tekrar tekrar yaşıyorum. o yeşil arabanın arkasında, ağaçtan bozma bir kutunun içine koydukları soğuk bedenini evinle vedalaşmak için getirdikleri yerde, ağlayan onca gözden yarım yamalak hatırladığım babamın suratını insan ölsem unutmam diyor ama unutuluyor mu ölünce? Gözlerimi kapatıyorum o sahneyi tekrar tekrar yaşıyorum. seni koydukları mermerin soğukluğu muydu bütün bedenini saran yoksa ölmek böyle bir şey mi? ilk defa ve hatta son defa baktım ellerine, ayaklarına, yüzüne böyle dikkatli. bembeyaz örtünün altında kaldı bütün çocukluğum, bütün hayallerim, bütün geleceğim. bir de adın kaldı geriye.  Gözlerimi kapatıyorum o sahneyi tekrar tekrar yaşıyorum. kulaklarımda çınlıyor ''anne söyle götürmesinler'' feryatları. imkan olsa o arabanın tekerleklerine sarılacak onlarca insanın bana acıyan bakışları. benim gelinlikle çıkacağım evden senin kefenle çıkman mı haksızlıktı, yoksa biz mi hafife aldık senin acılarını? Gözlerimi kapatıyorum o
Devamı

2023

2023 Uzun zamandır zor bir süreçten geçiyorum. Yerini hatırlatan kalbim ve hiç haketmediğim bir kalp kırıklığı yaşıyorum. Gülüyorum da elbette. Her zamankinden daha çok yanımda oluyor dostlarım çünkü gerçek sevgi tam olarak böyle bir şey. Yıllardır kendimi öyle güzel büyüttüm ki. ancak benim gibi biri günün sonunda kendi değerini bu kadar iyi anlayabilirdi. Çok dağıttım, çok dağıldım ama hep evin yolunu bulmanın bir güveni vardı içimde. İlk defa mı bilmiyorum ama uzun zaman sonra ilk defa kaybolmanın üzüntüsünü üzerimden atamıyorum. Her şey o kadar güzeldi ki aslında yıllar önce ektiğim fidanlar büyümüş, ağaç olmuş ben de onların meyvelerini topluyordum. Her seferinde dönüp dönüp kendime aferin kızım neler yapmışsın öyle, neler başarmışsın, ne doğru insanları hayatına almış, ne güzel insanlar biriktirmiş, ne çok sevmiş, aynı oranda sevilmişsin diyordum. Hatta öyle ki, bu sene tam olarak yıllar önce acaba yanlış mı yapıyorum, acaba ben o kadar doğru değil miyim diye sorgulayıp kendimden
Devamı

Yetmiş sekiz gün ♾️

Bazı şeyler oldu. bilmediğin şeyler oldu. hiç bilmeyeceğin şeyler. kime kızsam tırnaklarımı seninle kırdım. makası sana uzattım bıçağın kaçıncı çekmecede olduğunu sana öğrettim. neler yaptık da ortaya çıkmadı, insanın içi nasıl da ürperiyor yaz sıcağında. nerelere çıktık, bak bugün kolumu nereye çarptım. düşmüştüm hani, kalkmıştım. dizim kabuk bağlamıyor bir türlü. hiç geçmiyor acısı halbuki bak ne kadar zaman oldu? (Yetmiş sekiz gün) Bilmiyorum köksüz bir kelimedir bilmiyordum çok üzgün bir kelime. sevmiş bulundum çok kırık bir cümle. bunları da düşündüm. her şeyi en az yirmi tekrarla düşündüm. tüm provaları ezberleyene kadar yaptım. şimdi yüz yüze baksak hepsini unutacağım otuzüç ağrıyı vücuduma işaretledim. o gece yere kaç milim yaklaştığımı hesaplayamadım. ne cümleler kuruldu bu evde neler yankılandı, bu salonda bu koltukta ama ne kafalar yaşandı. aklında mı. şimdi benim sesim bile yankılanmıyor. Oyduğun yerden çiçek çıktı. kimse çiçek ekmedi ama çiçek büyüdü. seni sevdiğimi ne zam
Devamı