Gün böyle ay-dı.
O kadar korkunçtu ki, kendi çığlığımın beni bu rüyadan uyandırmasını diledim. Uyandırdı da. İnsan bilinçaltıyla verdiği bir savaşın ortasında kendini kimsesiz, yalnız ve dışlanmış buluyordu. Kafam ve içindekileriyle aramda sonsuz bir sınır. Düşündükçe girdaplaşan, gittikçe derinleşen, sonrasında içinden çıkılmayacak hale gelen bir labirent. Siz de görmediğiniz ve bilmediğiniz şeyleri kafanızda ya böyle oluyorsa diye canlandırıp kendi kendinizi tüketenlerden misiniz?
Bazı insanlar bazı insanların hayatında sadece koca bir boşluk olarak kalıyor zamanla. Yerine neyi veya kimi koyacağını bilmediğin için de sonsuz bir belirsizlikle günlerini çalıyor, uykularını çalıyor, görmeyi ümit ettiğin rüyaları dahi çalıyor.
Böylesine karmaşık, belirsiz ve tutunması zor olan bu yaşamda her anımı baltaladığın için teşekkür ederim.
Bayılıyorum sana ❤️ Kalbi ayrı yüzü ayrı kendi ayrı dişleri ayrı güzel kız 🥰🌸
YanıtlaSilBen de sana 🫶 Teşekkür ederim 🙏
YanıtlaSil