Hadi

İnsan bir gün sensiz kalırsam ne yaparım diye hiç düşünmüyormuş. ben ellerimi sürekli bir yerlere çarpıyorum. sanki ellerim yokmuş önceden. sanki sendeymiş ellerim de bana geri vermişsin gibi eski yerine bir türlü koyamıyorum. artık ben de üzülünce babam gibi öfkeleniyorum. başka da yardım çığlığı bilmiyorum.

Kendimi ağlatana kadar saldırıyorum. canım yanana kadar saldırıyorum. attığım tekme beni düşürene kadar saldırıyorum. öyle gülen ben değilmişim sanki yanında. hiç mutlu olmamış gibi saldırıyorum. hiç özlememiş gibi uyanıp hiç uyumamış gibi soluksuz özlüyorum. ben hala senin adını kalp hizasından seslenmek gerektiğine inanıyorum ama bu kadar cehennemin dibindeyken kim kül olmuş bir kalbin yerini tarif edebilir? cüzdanımdaki eski paraların hikayesini kim bilir senden başka? isminin hangi harfini uzatarak söylediğimi kim? 

İçimde hep bu kışı atlatırsak hissi. gel şimdi kışın atlatılacak bir şey olmadığını anlat bana.

Seni çok sevmek ipleri kesmeyi öğretiyor. ben o makasın yerini biliyorum. nereden kesersem yeniden bağlayabiliriz biliyorum. tamir etmeyi biliyorum korkma. ama önce kesmeyi hatırlıyorum. sana bakınca aklıma makas geliyor bıçak geliyor kaçmak geliyor bu korkuyu ne zaman öpersin mesela. sana bakmak beni bazen o kadar üzüyor ki koşa koşa bir yol bulmak istiyorum. ağlaya ağlaya bir yol açmak istiyorum sana. buradan gel demek istiyorum. keşke beni bulacağın yeri önceden gösterseydim sana.

Yaz gelince denize gideriz belki. her şeyi unuturuz yıldızlara bakıp uyuruz. içimde hep her şey düzelirmiş hissi. hiçbir şey bozulmamış ki. gel bunları anlat bana. bu şarkıları unuttur. bu anıları. bu akşamları. mutsuz ne varsa. 

Hadi.