Doldum, taştım, dağıldım. kaçmak istiyordum, hafiflemek istiyordum, bir nefeste bitsin istiyordum. aynı pencereden bakmaktan, karanlıkta ezbere yürümekten, tanıdık kokulara alışmaktan, kapıları sürekli kapalı tutmaktan yorulmuştum. hareketsiz kaldıkça üzerimde biriken acı, yürümeye başlayınca biter sandım, yanılmışım. zamanında kaçtığım şehre, başka bir şehirden kaçarak geldim. eskiden anahtarını taşıdığım evin önünden geçtim, ışıkları yanıyordu, başımı eğdim. başarabileceğimi sandığım her şeyin gerisinde kaldım, kaybetmeyeceğim düşündüğüm herkesi kaybettim, korkularıma dönüştüm. dümdüz bir yolda öylesine ifade edebildiğim duygularım, yanlış anlaşılma kaygısına dönüştü. boğazımda kocaman bir küfür, üç geçerdir gözlerimi yakıyor. hiçbir yerde, hiç kimsede, hatta kendinde, en çok kendinde bulamadığım boktan huzur duygusunu ararken sıktığım dişlerimi tükürüyorum. sonsuz sayılı gecemde, yüzüm duvara dönük, tüm kapıları ardına kadar açıyorum.
S ♾️
Gözlerimi kapatıyorum o sahneyi tekrar tekrar yaşıyorum. o yeşil arabanın arkasında, ağaçtan bozma bir kutunun içine koydukları soğuk bedenini evinle vedalaşmak için getirdikleri yerde, ağlayan onca gözden yarım yamalak hatırladığım babamın suratını insan ölsem unutmam diyor ama unutuluyor mu ölünce? Gözlerimi kapatıyorum o sahneyi tekrar tekrar yaşıyorum. seni koydukları mermerin soğukluğu muydu bütün bedenini saran yoksa ölmek böyle bir şey mi? ilk defa ve hatta son defa baktım ellerine, ayaklarına, yüzüne böyle dikkatli. bembeyaz örtünün altında kaldı bütün çocukluğum, bütün hayallerim, bütün geleceğim. bir de adın kaldı geriye. Gözlerimi kapatıyorum o sahneyi tekrar tekrar yaşıyorum. kulaklarımda çınlıyor ''anne söyle götürmesinler'' feryatları. imkan olsa o arabanın tekerleklerine sarılacak onlarca insanın bana acıyan bakışları. benim gelinlikle çıkacağım evden senin kefenle çıkman mı haksızlıktı, yoksa biz mi hafife aldık senin acılarını? Gözlerimi kapatıyorum o
Yorumlar
Yorum Gönder