Dokuz

İki ülke arasında ki, iki kıta arasında ki, hatta iki insan arasında ki köprüleri seviyorum. Böyle dümdüz olmayı, kırmadan ilerlemeyi, ne olursa olsun başı sonu belli olan her yolu seviyorum. İki şeyin arasında bağlaç olmayı, bağlaç olan de’ leri ayrı yazmayı, hatta bağlanmayı da seviyorum. Bir şeye böyle sıkı sıkı tutunmayı, hayatın zorluklarına karşı yine de aynı şekilde durmayı-durabilmeyi seviyorum. Çıkmaz olduğunu bilmediğim sokaklara girip, geri dönmeyi yine de varacağım yere zamanında gitmeyi seviyorum. Adına denk geldiğim şarkıları, ve o şarkıları bıkmadan defalarca kez dinlemeyi seviyorum. Yokuş aşağı yürüdüğüm yolları yokuş yukarı çıkmayı ve yorulduğumda inatla devam etmeyi seviyorum. Ayağıma takılan taşların üzerinden atlamak yerine, alıp kenara koymayı, paranın değil, insanlığın kölesi olmayı seviyorum. İsyan etmeden şükretmeyi, onca keşkelerin içinden çıkan iyikileri seviyorum. İki taşın arasında ki çiçek olmayı, bana taş atana ekmekle gitmeyi, eksikleri yanlışlarla kapatmamayı seviyorum. 7 sezonluk diziyi bir gün de bitirmeyi, aklıma her nerede geliyorsan orada saatlerce seni düşlemeyi seviyorum. Çiğnediğim sakızları yutmayı, ama haksızlıkları yutamamayı seviyorum. Her ne olursa olsun direnmeyi seviyorum. Adının güzelleştirdiği her cümleyi, o cümleleri hayatımda tutmayı ve en çok da seni. Seviyorum.