Bir Kız Güler

Çok düşündüm. çok dinledim. çok denedim yemin ederim o kirpiğin hikayesini anlatmayı. hatırlamanı diledim. ben çocukken çok korktuğum ama merak ettiğim bir şey yaparken mutlaka ağlardım. atlara dokunurken ağlamıştım. anneme yalan söylerken ağlamıştım. o aptal kocaman salıncağa binince heyecandan titreyerek ağlamıştım. ilk kez köpek sevdiğimde ağlamıştım. seni buldum sonra iğde kokulu ama karanlık bir yol. yürürken ağlamıştım. dururken ağladım. uykumda mezarını gördüm sabah altıda elimde diş fırçasıyla ağladım. seni kalbimden alıp omzuma teyelledim. beni çok yoruyorsun artık dedim. bak böyle yapmayalım dedim. bir gün diye başlayan cümleler kurmayalım dedim. neler dedim ne kısa ne uzun ne gereksiz nağmeli cümleler. buralı olmayan birinin burada olmasını hala çok yadırgayan cümleler. sen benim sola eğik omzum oldun. çok güzeldin ama hemen küçülen ayakkabılarım. annem saçlarımı kestiğinde gözümden yuvarlanan yaşım. geceyarısı ecza dolabına uzanan elim. çok teşekkür ederim sen benim böyle ç

Kocaman bir boşluğun içinde yolumu bulmaya çalışırken kaybettiğim her şey üstüme devriliyor bir duvar gibi. Kimin omuzunda soluklanmaya kalsam dikenli teller batırıyolar artık sadece kan pompalamaya yarayan kalbime. Benimde dikenlerim varmış öyle diyorlar.  Savrulup duruyorum aylardır ama herkesin görebildiği tek yalan başıma buyrukluğum. Savurgan biri olmasam bu kadar kalabalık olur muydum ki?  Sen gittiğin yerde mutlu, ben bıraktığın yerde mutsuz. Yolu olsa yürürdüm belki. Ne kadar sürer düşünmeden. Zaten bunca zamansızlığın ortasında kime yetişme telaşım olabilirki başka?  Kendimi dinlemek istemiyorum. Kendimi duymak dahi istemiyorum.  Oturduğun koltuk boş, o evin kapısı hiç açılmadı senden sonra. Geçen bir tatlı koydular önüme, hep sen yapardın diye ben yiyemedim. Çok şey değişti senden sonra, yollar kırıldı, o yollarda yürüyen ayaklarım kırıldı, umutlarım kırıldı, hayallerim kırıldı. Ama bak kalbim hala dimdik. Hayır yalan. Kalbim paramparça.  “Sen olsan” diye başlayan cümleler ku