Bir Kız Güler

Yok zaman. kaybettiğim yol. yediğim ilk tokadın tadı senin adına benziyor. ben bunu ne zaman hatırlasam kapanmış bir dikişim patlıyor. ben nerede diğerini çok üzen birini görsem kaynamış bir kemiğim kırılıyor. üzgün köpekler rüyama giriyor bilirsin. çok üzülünce ağlardım şimdi markete gidip evde hiç kullanılmayacak onikili bardak altlığı falan alıyorum. kadın gibi kırılıyorum artık yani kocaman kadın gibi annem gibi kırılıyorum, sonra tam burada nişanımı göğsüme dişlerimle takıyorum. Keşke unutabilsem. keşke her şeyi unutabilsem. babamın ellibin tane hikayesi var. mutfak fayanslarındaki izlerin hikayesi. kurusun diye apartman boşluğunda ölüme terk edilmiş salkım çiçeğin bile hikayesi var. benim yok. Elimde market poşetiyle eve yürüyorum. içinde otuz iki tane mum ve bir bambu sepet var. artık kocaman kadın gibi yatmadan önce pantolon ütüleyerek iyi geceler diyorum dünyaya. Merhaba üzgün köpekler, iyi geceler dünya! 

Bana demiştin ki ne zaman büyüyeceksin. Bu cümle bana ilk kez kuruldu. Ve son kez.  Üstümde nazlanabilirim dedirtmen var. Dinlenebilirim, biraz uyuyabilirim dedirtmen var. Üstümde dinlenildiğimi hissettirmen var. Üstümde anlaşılabilirmişim vay canına şaşkınlığı var. Çok yorgunum azıcık duralım diyebilme lüksü var. Üstümde itler gibi emeğin var.  Birine yorulmadan bakmak gerçekmiş. Kuşkusuz, acabasız, tedirgin olmadan, fazlasını aramadan bakmak. Bazı günlerin rüzgarı daha güzelmiş, bazı sabahlar böyle ayağımızın altı deniz ve seninle ikimiz yüzme bilmiyoruz. Biz seninle ne yapacağız böyle. İkimiz. Çok güzel kelime değil mi baksana, ikimiz. Ben başımı omzuna koyduğumda ne yapacağız mesela, sen bana sarılıyorsun ben heyecandan titriyorum ve diyorum ki böyle çocuk bir günün içinden nasıl büyüyüp çıkacağım. Çıkamıyorum.  Seni tanıyana kadar güzel şeyler hep yaz akşamında balkon masasında olur sanıyordum. Sen kışın ortasında bana yaz gelse de seninle balkona masa atsak hayali kurdurdun bak b