Doldum, taştım, dağıldım. kaçmak istiyordum, hafiflemek istiyordum, bir nefeste bitsin istiyordum. aynı pencereden bakmaktan, karanlıkta ezbere yürümekten, tanıdık kokulara alışmaktan, kapıları sürekli kapalı tutmaktan yorulmuştum. hareketsiz kaldıkça üzerimde biriken acı, yürümeye başlayınca biter sandım, yanılmışım. zamanında kaçtığım şehre, başka bir şehirden kaçarak geldim. eskiden anahtarını taşıdığım evin önünden geçtim, ışıkları yanıyordu, başımı eğdim. başarabileceğimi sandığım her şeyin gerisinde kaldım, kaybetmeyeceğim düşündüğüm herkesi kaybettim, korkularıma dönüştüm. dümdüz bir yolda öylesine ifade edebildiğim duygularım, yanlış anlaşılma kaygısına dönüştü. boğazımda kocaman bir küfür, üç geçerdir gözlerimi yakıyor. hiçbir yerde, hiç kimsede, hatta kendinde, en çok kendinde bulamadığım boktan huzur duygusunu ararken sıktığım dişlerimi tükürüyorum. sonsuz sayılı gecemde, yüzüm duvara dönük, tüm kapıları ardına kadar açıyorum.
Kayıtlar
Temmuz, 2020 tarihine ait yayınlar gösteriliyor
- Bağlantıyı al
- X
- E-posta
- Diğer Uygulamalar
Mutluluk üzerine yazacak tek bir cümlem dahi yokken sayfalara sığmayan mutsuzluklarım için teşekkürler dünya. Her zaman ' daha kötüsü olamaz ' dediğim yerden daha kötüsüyle başlayan günler, teşekkürler. Size de teşekkürler, bittim dediğim yerde bana gücümü tekrar gösteren insanlar. Sevgiden, iyi olan her şeyden, huzurdan uzak geçirdiğim günler için teşekkürler. Öyle güçlendim, öyle duvarlar ördüm ki, şimdi bir başkasını bırak kendim bile o duvarları aşıp herkesten bir parça olamıyorum. Kimsenin bir parçası, bir cümlenin öznesi olamıyorum. Beni güvensiz, ruhsuz, tepkisiz biri haline getirip giden herkese teşekkürler. Teşekkürler gelmeyen adam, çalmayan telefon, kurduğum hayalleri yaşayan sarı saçlı kadın.